Τα πράσα, Allium ampeloprasum, ανήκουν στην οικογένεια των Alliaceae. Το είδος Allium περιλαμβάνει περισσότερα από 700 γνωστά είδη
Συγκαλλιέργειες
Το σπανάκι και οι ντομάτες διώχνουν τον σκώρο (φυλλοτρήτη) του πράσου. Το πράσο απωθεί τη μύγα του καρότου, ενώ το καρότο απωθεί τη μύγα του πράσου. Τα πράσα κάνουν καλή παρέα καλά με τα κρεμμύδια και το σέλινο. Η ανάπτυξή τους ευνοείται από τις ντομάτες. Δεν είναι σκόπιμο να καλλιεργούνται τα παντζάρια πολύ κοντά στα πράσα.
Επικονίαση-Γονιμοποίηση
Η ταξιανθία (άνθηση) του πράσου είναι ένα σύνολο σε σχήμα ομπρέλας που αποτελείται από μικρά άνθη ο αριθμός των οποίων κυμαίνεται από 50 έως 2000. Τα άνθη είναι τέλεια (ερμαφρόδιτα: το ίδιο άνθος αρσενικό και θηλυκό).
Κάθε άνθος έχει 2 δέσμες με τρεις στήμονες το κάθε ένα και ένα στύλο που οδηγεί σε μια ωοθήκη με τρία τμήματα. Κάθε τμήμα περιέχει δύο ωάρια: επομένως ένα άνθος μπορεί να παράξει 6 σπόρους. Τα μεμονωμένα λουλούδια δεν είναι σε θέση να αυτό-γονιμοποιηθούν.
Στην πραγματικότητα πρόκειται για άνθη πρώτανδρα: οι στήμονες απελευθερώνουν τη γύρη τους πριν το στίγμα γίνει δεκτικό.
Αρχικά η γύρη απελευθερώνεται από τους ανθήρες της εσωτερικής δέσμης των τριών στημόνων και στη συνέχεια, από τους ανθήρες της δέσμης των περιφερειακών στημόνων. Αυτή η διαδικασία απελευθέρωσης της γύρης διαρκεί μόνο δύο ή τρεις ημέρες. Τότε το στίγμα γίνεται δεκτικό (και για αρκετές ημέρες), αλλά δεν μπορεί να γονιμοποιηθεί παρά από γύρη άλλου άνθους.
Το πράσο είναι λοιπόν ένα φυτό στείρο στο επίπεδο κάθε μεμονωμένου άνθους αλλά δεν είναι στείρο στο επίπεδο του φυτού ή της δέσμης των λουλουδιών. Τα μεμονωμένα άνθη της σφαιρικής ανθοδέσμης, ανθίζουν σταδιακά για τέσσερις εβδομάδες. Έτσι κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, υπάρχουν πάντα στήμονες που ρίχνουν τη γύρη και στίγματα που είναι δεκτικά.
Τα πράσα γονιμοποιούνται από έντομα των οποίων η παρουσία είναι απαραίτητη για τον σχηματισμό όμορφων φυτών που φέρουν σπόρους. Το κοτσάνι του πράσου είναι πλήρες με κυκλική διατομή, ενώ του κρεμμυδιού είναι κοίλο.
Για να διατηρηθεί η καθαρότητα της ποικιλίας, συνίσταται να απομονώσουμε δύο ποικιλίες πράσων που φέρουν σπόρους σε μια απόσταση που κυμαίνεται από 400 μέτρα έως ένα χιλιόμετρο ανάλογα με το περιβάλλον.
Τα πράσα δεν μπορούν να διασταυρωθούν με τα κρεμμύδια, τις ciboules και άλλα είδη Allium. Μπορούν ωστόσο να διασταυρωθούν με Kurat ένα άγριο πράσο που βρίσκουμε στην Αίγυπτο και στη Μεσόγειο καθώς και με το Σκόρδο της Ανατολής (l ail d orient) που βρίσκουμε στη νότια Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική.
Είναι επιθυμητό να έχουμε στον κήπο περίπου είκοσι φυτά πράσου για σπόρο, από την ποικιλία που επιλέγουμε, ώστε να προάγουμε τη διατήρηση μιας καλής γενετικής βάσης. Διαφορετικές ποικιλίες πράσων μπορούν να καλλιεργηθούν στον ίδιο κήπο κάτω από μικρά τούνελ με πέπλα, με την προϋπόθεση να εισαχθούν σε αυτά μίνι-κυψέλες εντόμων ή εναλλακτικά να ανοίγονται εναλλάξ τα πανιά.
Παραγωγή σπόρων προς σπορά
Το πράσο είναι ένα διετές φυτό που θα παράξει τους σπόρους του προς το τέλος του καλοκαιριού του δεύτερου έτους καλλιέργειας. Συνιστάται για την παραγωγή σπόρων να επιλεγούν τα καλύτερα φυτά ή φυτά που αντιστοιχούν στις παραμέτρους που επιλέγει ο κηπουρός.
Από την αρχή της άνοιξης, το κοτσάνι της ταξιανθίας αναδύεται αργά. Η διαδικασία ανθοφορίας και καρποφορίας απαιτεί περισσότερο χρόνο από το κρεμμύδι.
Στις βόρειες περιοχές με σκληρά κλίματα, μπορεί να αποδειχθεί αναγκαίο να ξεθάβονται τα πράσα τα οποία μπορούν να αποθηκευτούν για αρκετούς μήνες σε υγρό υπόγειο εκτός παγετού. Στη συνέχεια μεταφυτεύονται την άνοιξη ή αργά το χειμώνα, όταν το έδαφος είναι καλλιεργήσιμο. Αυτή η μέθοδος συνιστάται ιδιαίτερα για τις ποικιλίες τις αποκαλούμενες καλοκαιρινές. Μπορεί να γίνει απαραίτητο να υποστηρίξουμε τα φυτά που φέρουν σπόρους των οποίων τα κοτσάνια έχουν τη δυνατότητα να φθάσουν το ύψος του 1,50 μέτρου.
Οι σπόροι είναι ώριμοι όταν τα κοτσάνια αρχίζουν να γίνονται καφέ.
Έχουν χρώμα μαύρο και αρχίζουν να πέφτουν στο έδαφος. Μπορούμε στη συνέχεια να κόψουμε το κεφάλι με ένα κομμάτι του μίσχου, να το βάλουμε σε μια χάρτινη σακούλα και να το κρεμάσουμε ανάποδα σε ένα στεγνό και αεριζόμενο χώρο μέχρι να τελειώσει η ξήρανση.
Όταν τελειώσει, μπορούμε να κοσκινίσουμε τους σπόρους που είναι αναμεμιγμένοι με φυτικά υπολείμματα.
Οι σπόροι του πράσου έχουν 2 χρόνια μέση διάρκεια βλαστικότητας. Ωστόσο, μπορούν να διατηρήσουν τη βλαστικότητα τους έως 6 χρόνια. Ένα γραμμάριο περιέχει περίπου 400 σπόρους.
*Μετάφραση από τα γαλλικά: Βάσω Κανελλοπούλου και Ηρώ Μπενεσσάια
πηγή: http://peliti.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου