Τα χρόνια της γερμανικής κατοχής, το χαρούπι ήταν η τροφή των φτωχών, ενώ μπορεί να ακούσετε άλλους να το αποκαλούν «ζωοτροφή», μιας και συχνά κάποιοι κτηνοτρόφοι το δίνουν στα ζώα τους.
Όμως πρόκειται για μια παρεξηγημένη τροφή, η οποία αποτελεί έναν από τους πιο θρεπτικούς και εκλεπτυσμένους καρπούς της ελληνικής γης. Μάλιστα, στο εξωτερικό το χαρούπι είναι ιδιαίτερα δημοφιλές, σε αντίθεση με την Ελλάδα, όπου ελάχιστοι γνωρίζουν για τις ιδιότητές του.
Όμως ένας Έλληνας του Καναδά, ο Ηλίας Μανούσακας, που γνώριζε όλα τα παραπάνω, αποφάσισε να ασχοληθεί με την καλλιέργεια του χαρουπιού, το οποίο στον τόπο καταγωγής του, την Κρήτη, βρίσκεται σε αφθονία. Όμως αντί να το διαθέσει ως ζωοτροφή, όπως κάνουν οι περισσότεροι συντοπίτες του, αποφάσισε να το εκμεταλλευτεί διαφορετικά.
Με έδρα του το Ρέθυμνο, η Creta Carob, μία οικογενειακή επιχείρηση, κατάφερε σιγά σιγά να αυξήσει σταθερά τον τζίρο της, ενώ σήμερα διαθέτει συνεργάτες και αντιπροσώπους σε αρκετές χώρες της Ευρώπης, με το 70% των παραγόμενων προϊόντων της να προορίζεται για χώρες του εξωτερικού και μόνο το 30% να διοχετεύεται στην εγχώρια αγορά. Για την ιστορία, το χαρούπι λέγεται ότι έθρεψε τον Ιωάννη τον Βαπτιστή στην έρημο, γι' αυτό και πήρε την ονομασία «αρτόδεντρο του Αγίου Ιωάννη».
Εναλλακτικές ονομασίες του είναι επίσης και οι κερωνία, κερατέα η έλλοβος, ενώ συνήθως ευδοκιμεί σε συνθήκες έντονης ζέστης και ψύχους, μέχρι και -7 βαθμούς Κελσίου.
Επιπλέον, ο εν λόγω καρπός χρησιμοποιήθηκε στην Αφρική ως μονάδα μέτρησης του βάρους για το ζύγισμα χρυσού και πολύτιμων πετραδιών. Μάλιστα, έτσι γεννήθηκε και η λέξη καράτι, από την προφορά της λέξης «χαρούμπ» στα αραβικά.
Ηλίας Γεωργόπουλος
