Τα αναρριχώμενα φυτά και η χρήση τους στην Αρχιτεκτονική του Τοπίου

Κύριο χαρακτηριστικό των αναρριχώμενων φυτών είναι οι μεγάλοι σε μήκος και λεπτοί βλαστοί με τους οποίους μπορούν να εύκολα να αναρριχηθούν σε ύψος
αρκετών μέτρων και να καλύψουν τοίχους, βράχους, αψίδες, δικτυωτά πλαίσια ή να χρησιμοποιηθούν ακόμη και ως φυτά εδαφοκάλυψης. 

Είναι φυτά ταχείας ανάπτυξης και πλούσιας βλάστησης. Έχουν μεγάλο εύρος ανθοφορίας (πολλά από αυτά μπορούν να φθάσουν τους 6 μήνες ) και παράγουν άφθονα και πλούσια σε ποικοιλία χρωμάτων και σχημάτων άνθη. 

Λόγω του πλούσιου ριζικού τους συστήματος εκμεταλλεύονται καλύτερα από άλλα φυτά την υγρασία και τα θρεπτικά στοιχεία του εδάφους με αποτέλεσμα να αναπτύσσονται καλά και σε μέτριας σύστασης εδάφη. 

Απαιτούν άφθονο νερό και τακτικές αρδεύσεις λόγω της μεγάλης επιφάνειας διαπνοής του φυλλωμάτος τους. 

Πολλαπαλασιάζονται με σπόρο αλλά ευκολότερα και συνηθέστερα με μοσχεύματα παραφυάδες και καταβολάδες. 

Η μεταφύτευση στην οριστική τους θέση γίνεται το φθινόπωρο ή την άνοιξη με μπάλα χώματος ή χωρίς ανάλογα αν είναι αειθαλή ή φυλλοβόλα. 

Οι νεαροί βλαστοί προσδένονται πάνω στις επιφάνειες που αναρριχώνται γρήγορα και προς όλες τις διευθύνσεις ώστε να επιτύχουν γρήγορη κάλυψη και σε μικρό χρονικό διάστημα. 

Παλαιοί και ξεροί βλαστοί πρέπει να αφαιρούνται από την βάση τους ενώ οι πολύ πυκνοί πρέπει να αραιώνονται. Το κλάδευμα πρέπει να γίνεται το φθινόπωρο ή την άνοιξη και εξαρτάται από το είδος και τον επιδιωκόμενο σκοπό. 

Στο επόμενο άρθρο μας  περιγράφονται ορισμένα από τα πιο διαδεδομένα αναρριχώμενα φυτά που καλλιεργούνται στην χώρα μας και χρησιμοποιούνται στην αρχιτεκτονική του τοπίου.